بلاکچین های بدون نیاز به مجوز چیستند؟

فناوری بلاکچین از زمان معرفی در کنار بیت کوین، توجه بسیار زیادی را به خود جلب کرده است. از بسیاری جهات، بلاکچین از ارزهای دیجیتال فراتر رفته است، به طوری که این فناوری امروزه برای برنامه‌های کاربردی‌تر از رمزارزها، از جمله احراز هویت، ذخیره‌سازی غیرمتمرکز فایل‌ها و حتی رسانه‌های اجتماعی، مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این میان، با توجه به نیازهای متنوع پروژه‌ها و کسب‌وکارها، مدل‌های بلاکچین مختلفی نیز ایجاد شده است. در حالت کلی، بلاکچین‌ها در دو دسته قرار می‌گیرند: بلاکچین های بدون نیاز به مجوز (Permissionless blockchain) و بلاکچین های دارای مجوز (Permissioned blockchain)، که در این مقاله، ما قصد داریم به معرفی بلاکچین های بدون نیاز به مجوز و ویژگی‌های آن بپردازیم. با ما همراه باشید.

بلاکچین بدون نیاز به مجوز چیست؟ ویژگی‌ها، مزایا و معایب

بلاکچین های بدون نیاز به مجوز شبکه‌های بازی هستند که به هر کسی اجازه می‌دهند بدون نیاز به دریافت تأیید یا مجوز، در فرآیند اجماع شرکت کند. ویژگی‌های کلیدی بلاکچین‌های بدون نیاز به مجوز عبارتند از: شفاف بودن معاملات، ناشناس بودن، عدم وجود قدرت مرکزی و کد متن باز.

از جمله بلاکچین‌های بدون نیاز به مجوز می‌توان به بیت کوین (BTC)، اتریوم (ETH) و زنجیره هوشمند بی‌ان‌بی (BNB) اشاره کرد. هر کاربر متصل به اینترنت می‌تواند به این شبکه‌ها بپیوندد، تراکنش‌ها را ارسال و دریافت کند، کد را مشاهده و در آن مشارکت کند، یک نود (node) را راه‌اندازی نماید و در فرآیند اجماع مشارکت داشته باشد.

این در حالی است که بلاکچین‌های دارای مجوز معمولاً توسط یک نهاد متمرکز کنترل می‌شوند. این شبکه‌ها که تحت عنوان بلاکچین‌های خصوصی نیز شناخته می‌شوند، محدودیت‌هایی برای تأیید تراکنش‌ها توسط افراد و تعامل با اطلاعات ثبت‌شده در دفتر کل توزیع‌ شده‌شان دارند. بلاکچین‌های خصوصی معمولاً توسط شرکت‌هایی استفاده می‌شوند که هدفشان استفاده از فناوری بلاکچین است، اما در عین حال می‌خواهند اطمینان حاصل کنند که اطلاعات آنها، به دلایل قانونی یا رقابتی، خصوصی باقی می‌مانند.

بلاکچین های بدون نیاز به مجوز معمولاً امن‌تر هستند؛ زیرا احتمال تبانی توسط کاربران مخرب در این شبکه‌ها کمتر است. با این حال، بلاکچین‌های بدون نیاز به مجوز ممکن است نسبتاً کندتر باشند؛ چون با مشکلات مقیاس‌پذیری مواجهند و فقط می‌توانند تعداد محدودی از تراکنش‌ها را در یک زمان معین، اعتبارسنجی و تأیید کنند.

به طور خلاصه، بلاکچین‌های بدون نیاز به مجوز، غیرمتمرکز بودن را ارائه می‌دهند و برای همه باز هستند، در حالی که بلاکچین‌های دارای مجوز، متمرکزتر و محدودترند. البته باید این نکته را هم در نظر داشت که ارائه غیرمتمرکز بودن در بلاکچین های بدون نیاز به مجوز معمولاً به قیمت سرعت و مقیاس‌پذیری آنها تمام می‌شود.

خلاصه مطلب

در این مقاله به معرفی بلاکچین های بدون نیاز به مجوز و ویژگی‌های آن پرداختیم. همان‌طور که گفته شد، پروژه‌ها و برنامه‌های مختلف با توجه به اهداف خود، از یکی از انواع شبکه‌های بلاکچینی، یعنی بلاکچین‌های بدون نیاز به مجوز یا بلاکچین‌های دارای مجوز، استفاده می‌کنند. به همین دلیل، نمی‌توان گفت که کدام یک از این مدل‌ها از دیگری بهتر است؛ زیرا انتخاب هر کدام از آنها، به رویکردهای هر پروژه بستگی دارد.