آیا تراکنش های بیت کوین ناشناس است؟

وقتی حرف از کریپتو و بیت کوین می‌شود، همه به تراکنش‌هایی مخفیانه و ناشناس فکر می‌کنند. اکثر مردم تصور می‌کنند نقل و انتقال بیت کوین غیرقابل ردیابی است. متأسفانه این تصور اشتباه است! تراکنش‌های ارزهای دیجیتال نیز قابل پیگیری و ردیابی خواهند بود. گرچه روش ردیابی کمی متفاوت و سخت‌تر است اما هنوز هم راه‌های زیادی برای افشای هویت افراد وجود دارد. در این مقاله توضیح خواهیم داد که تراکنش‌های بیت کوین چقدر ناشناس است و چگونه دولت‌ها و صرافی‌ها کریپتو را تحت کنترل خود قرار داده‌اند.

بیت کوین چقدر ناشناس است؟

از همان ابتدا کریپتو و رمزارزها به عنوانی ارزی برای پرداخت‌ها به صورت ناشناس شناخته می‌شدند. اکثر افراد تصور می‌کنند هیچ رد و نشانی از تراکنش‌های بیت کوین باقی نمی‌ماند. با این حال اگر کمی جزئی‌تر به این موضوع نگاه کنیم، متوجه خواهیم شد رمزارزها بسیار بیشتر از چیزی که فکر می‌کنیم، اطلاعات را افشا می‌کنند.

آدرس‌های ناشناس یا مستعار؛ مسئله این است

مشکل اصلی تراکنش‌های بیت کوین مربوط به آدرس‌های کیف پول است. از کیف پول‌های رمزارزی برای ذخیره و خرید و فروش بیت کوین استفاده می‌شود. این کیف پول‌ها دارای نام و هویت مستعار هستند. در حقیقت مفهومی به نام «ناشناس» وجود ندارد؛ بلکه هویت‌ها به صورت مستعار تعیین می‌شوند. این هویت مستعار از تعداد کاراکتر بی‌معنی شامل اعداد و حروف تشکیل شده است.

بسیاری از مردم تصور می‌کنند که آدرس‌های کیف پول قابل ردیابی نیستند اما شبکه بیت کوین اطلاعات مستعار را در وب‌سایت خودش منتشر می‌کند. در نتیجه هویت‌ها همچنان مستعار است اما آدرس‌های کیف پول امکان ردیابی دارند.

نقش رمزنگاری‌ در بلاکچین

بیت کوین روی بستر بلاکچین توسعه داده شده است. یکی از اصول بلاکچین، رمزنگاری اطلاعات است. اطلاعات تراکنش‌ها به صورت مستعار یا رمزنگاری‌شده در یک منبع ذخیره می‌شوند. به این منبع اطلاعاتی «دفتر کل توزیع شده» می‌گویند. دسترسی به دفتر کل توزیع شده برای همه آزاد است. در نتیجه هر شخصی می‌تواند بفهمد چه مقدار بیت کوین از کدام کیف پول خارج شده است.

آدرس‌های طرف مقابل عمومی است و می‌توان آنها را ردیابی کرد. برای مثال اگر شخصی بخواهد برای خرید یک لپتاپ از بیت کوین استفاده کند، باید رمزارز را به آدرس عمومی فروشنده لپتاپ منتقل کند. آدرس عمومی فروشنده به راحتی از طریق وب‌سایت‌ها یا سایر منابع اطلاع‌رسانی قابل مشاهده خواهد بود. حال اگر ما بدانیم دوستمان دیروز یک لپتاپ خریداری کرده است، به راحتی با مراجعه به دفتر کل می‌توانیم تراکنش او را پیدا کنیم.

اگر یک معامله حجم بالایی داشته باشد یا واریز به مقصدی خاص صورت گرفته باشد، کار پیدا کردن تراکنش و مشخصات کیف پول آسان‌تر خواهد شد. بدین ترتیب می‌توان هویت واقعی افراد را نیز شناسایی کرد. طی کردن این فرآیند چندان سخت نخواهد بود!

انتقال‌های بانکی و فرآیندهای احراز هویت

مشکلات مربوط به هویت، تنها مربوط به کیف پول‌ها نیست. اگر بخواهید از صرافی‌های رمزارزی بیت کوین یا سایر توکن‌ها را خریداری کنید، باید ابتدا مراحل احراز هویت را پشت سر بگذارید. این قانون در اکثر کشورها اجرایی شده است. الزام به استفاده از پروتکل‌های شناخت مشتری یا احراز هویت (KYC) هر روز بیشتر می‌شود و دولت‌ها صرافی‌ها را مجبور به دریافت اطلاعات مشتری‌ها می‌کنند. در نتیجه با داشتن مشخصات هویتی و تصویر کاربران به راحتی می‌توان فهمید چه شخصی چه مقدار ارز دیجیتال را در چه زمانی خریداری کرده است.

پس هر فردی که بخواهد از طریق صرافی‌ها در دنیای ارزهای دیجیتال سرمایه‌گذاری کند، باید مراحل احراز هویت را طی کند و اصطلاحاً ID یا شناسه مشخصی داشته باشند. دولت‌ها می‌خواهند از پولشویی‌های احتمالی جلوگیری کنند اما این کار باعث شده که تمام تراکنش‌ها و کاربران در معرض خطر افشای هویت و اطلاعات قرار بگیرند.

دولت‌ها این اختیار را دارند که در هر زمان اطلاعات مربوط به تراکنش‌ها را بررسی کنند و به صرافی‌ها دستور دهند تا داده‌ها را در اختیار آنها بگذارند. حتی اگر از هویت جعلی نیز استفاده کنید، باز هم اطلاعات بانکی شما قابل مشاهده خواهد بود. در حقیقت به آسانی مشخص خواهد شد که از کدام حساب بانکی هزینه خرید ارز دیجیتال تأمین شده است. با این حساب تقریباً هیچ راه فراری وجود ندارد و دولت‌ها قادرند تمام تراکنش‌ها و هویت‌ها را ردیابی کنند.

ارز دیجیتال ناشناس

راه‌هایی برای دور زدن این قوانین سخت‌گیرانه و چارچوب‌های نظارتی وجود دارد. البته این روش‌ها هزینه زیادی خواهند داشت. برای مثال می‌توان یک پروتکل ویژه برای مخفی کردن مبدا انتقال یا دریافت بیت کوین خریداری کرد. این کار هزینه زیادی دارد اما تا حد زیادی از افشای هویت جلوگیری خواهد کرد. در این روش کاربر به طور منظم از چندین کیف پول استفاده خواهد کرد.

راهکار دیگر برای دریافت بیت کوین به صورت ناشناس، استخراج یا ماینینگ است. استخراج بیت کوین به طور مستقیم رمزارز را به کیف پول شما منتقل خواهد کرد و هیچ تراکنش بانکی یا پروتکل احراز هویتی طی نخواهد شد. با این حال استخراج مخارج و دردسرهای زیادی دارد و هر کسی نمی‌تواند بیت کوین استخراج کند.

یکی دیگر از راه‌های خرید بیت کوین به صورت ناشناس، استفاده از خودپردازهای BTC است. این دستگاه‌ها به طور مستقیم بیت کوین را به والت شما منتقل خواهند کرد. استفاده از خودپردازها کم‌هزینه نخواهد بود. هر خودپرداز برای نقل و انتقال BTC به طور متوسط ۷.۵ درصد کارمزد دریافت خواهد کرد که کمیسیون بسیار زیادی در حوزه جابه‌جایی دارایی محسوب می‌شود.

جایگزین‌های ناشناس برای بیت کوین

امروزه توکن‌های متعددی برای افزایش سطح حریم خصوصی توسعه داده شده‌اند. این توکن‌ها آدرس‌های کیف پول را مخفی می‌کنند و عملیات ردیابی را سخت‌تر خواهند کرد. بسیاری از کارشناسان توکن‌های این‌چنینی را جایگزین مناسبی برای بیت کوین می‌دانند. ارزهای دیجیتال مونرو (Monero)، زی‌کش (Zcash) و دش (Dash) چند نمونه از همین توکن‌ها هستند.

با این حال بعید به نظر می‌رسد که این رمزارزها نیز برای مدت طولانی غیرقابل ردیابی باقی بمانند. در نتیجه افرادی که به دنبال ارزهایی برای نقل و انتقالات غیرقابل ردیابی هستند، دیر یا زود باید به فکر گزینه‌های دیگری باشند.

خلاصه مطلب

بیت کوین توسعه داده شد تا حریم خصوصی افراد حفظ شود و اطلاعات زندگی مالی آنها در دسترس دولت‌ها و مجرمان سایبری قرار نگیرد. با این حال هنوز هم راه‌های زیادی برای افشای هویت کاربران بازار رمزارزها وجود دارد. حامیان و طرفداران حوزه رمزنگاری در تلاش هستند تا روش‌های کارآمدتری برای مخفی کردن اطلاعات پیدا کنند. رمزارزهای جدید، پروتکل‌های امنیتی پیشرفته، صرافی‌های غیرمتمرکز و … بخشی از تلاش‌های توسعه‌دهندگان برای افزایش محرمانگی کریپتو و بیت کوین است. باید دید در آخر دولت‌ها پیروز این جنگ خواهند بود یا کاربران!